De vader van Tom Wahle boerde vroeger op dit land. Op een dag kreeg hij een ongewone vraag.
Zou het mogelijk zijn om op een ongebruikt hoekje land ons hondje te begraven? Steeds meer mensen kwamen met de vraag of hier een huisdier kon worden begraven. Zó vaak, dat hiervoor een speciaal stuk grond werd gereserveerd. Schoffelen of onkruid wieden gebeurde gewoon met het loopje mee en er werd inmiddels een vergoeding gevraagd: de dierenbegraafplaats was ontstaan.

Nu is het o.l.v. Tom en zijn vrouw een heel bedrijf waar mensen uit de verre omtrek naar toe komen om hun huisdier een laatste rustplaats te geven in dit landelijk gebied.